Voordat bekend was dat ik geopereerd zou worden dacht ik er al over na. Een scootmobiel zou mij zoveel meer vrijheid geven. Ik kan al enige tijd niet meer zelfstandig naar het bos met de honden, en daar geniet ik juist zo van. Ook is het uitlaten soms een probleem vanwege teveel pijn. Ook boodschappen doen of even naar de winkel of waar dan ook heen is vaak toch te zwaar.
Maar het is nogal een drempel om ook werkelijk een scootmobiel te nemen, het voelt als toegeven aan je ziek zijn, niet meer vechten en opgeven. Maar dit is het niet, absoluut niet! En dat besef ik mij inmiddels gelukkig.
Nadat ik te horen kreeg dat de hele operatie niet door ging besloot ik toch weer op zoek te gaan. En afgelopen dinsdag zag ik op marktplaats een simpele opvouwbare scootmobiel voor een vriendelijke prijs. Woensdag ben ik gaan kijken met mijn moeder en meteen besloten om hem mee te nemen.
Een Shoprider welke niet snel kan en waar je ook geen hele afstanden mee kan rijden (volle accu is ongeveer 10 km, maar dit ligt ook aan de weg etc.).
Gisteren avond is mijn vader ook even langsgekomen om te kijken naar mijn nieuwe aanwinst. En stiekem zijn wij een rondje gaan rijden met mijn lieve mopshond Haddock. Hij moest toch uitgelaten worden en ondanks dat ik eigenlijk de weg nog niet op mag (nog geen verzekeringsplaatje) zijn we toch maar de ronde gaan rijden welke ik, voorheen, altijd liep met de honden.
Het gebouw waar ik woon uitkomen is een hele uitdaging. De rit ging prima, op stukken waar Haddock normaal dichtbij mij moet lopen nam ik hem nu tussen mijn benen, wat hij wel heel leuk vond. Hij zat heel trots rond te kijken en bleef braaf zitten.
En op de stukken waar hij 'los' mag deed hij ook heel braaf. We moeten natuurlijk wel nog even oefenen want een hond uitlaten met een scootmobiel welke je moet besturen is natuurlijk niet heel makkelijk maar het is te doen.
Het gebouw weer in komen is een nog grotere uitdaging. De drempel die je op moet is iets te hoog en je kan de scootmobiel er niet goed voor zetten. Dus moet ik toch opstaan en even optillen (gelukkig weegt hij niet veel van voren). Dan de deuren nog, jeetjemina die gaan naar elkaar toe open en ertussen is amper ruimte haha. De lift en eenmaal boven is prima te doen gelukkig. Mijn huis inkomen is helemaal geen optie als je erop zit want die drempel is nog hoger. Maar goed even optillen van voor en dan gaat het prima.
Dit weekend neem ik hem mee naar mijn ouders, wat dat betreft is het echt een ideaal ding. Stuur inklappen, leuningen eraf en de rugleuning van de stoel inklappen en hij past prima in mijn moeder kleine autootje. En dan kan ik bij mijn ouders een beetje oefenen.
Ik had gehoopt vandaag het verzekeringsplaatje al te hebben maar helaas.
Ik ga hem nog wel een beetje pimpen, zoals je ziet heb ik al een bloemenslinger om het stuur gedaan. De kappen ga ik denk ik spuiten in een leuke kleur. De stoel ga ik ook nog iets mee doen. Als iemand tips heeft, kom maar op!
Liefs Amy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten