Pagina's

zaterdag 17 oktober 2015

Een avondje op de SEH

Gister avond hebben mijn ouders en ik een avondje doorgebracht op de SEH (Spoed Eisende Hulp).
Ik was vorig weekend al niet lekker, koorts, misselijk, pijn. Toen ben ik naar de HAP (Huisartsenpost) geweest en heb een ABkuur (antibioticakuur) gekregen van 7 dagen.
Dat weekend was ik goed beroerd en ben, eigenwijs als ik ben, zondag toch naar een concert geweest met mijn moeder (met de wetenschap dat ik afgelopen donderdag geopereerd zou worden, zie deze blog voor meer). Wij hadden expres zitplaatsen en ik moest en zou erheen. En heb genoten.

Die week verliep aardig, een beetje zoals normaal alleen voelde ik mij iets beroerder en had wat meer pijn.

Donderdag avond begon ik mij toch weer beroerder te voelen, vooral de pijn kreeg ik moeilijk onder controle.
Vrijdag middag appte ik mijn moeder al dat ik de pijn niet onder controle kreeg en die avond om half 7 belde ik toch mijn vader maar om mij op te halen.
De rit naar mijn ouders was niet fijn, elk hobbeltje deed pijn en ik voelde mij met de minuut beroerder.

Eenmaal bij mijn ouders temperatuur gemeten en ik had flink verhoging en hing tegen koorts aan. Ook de pijn liep op ondanks de tramadol en paracetamol.
Mijn moeder belde de HAP en we moesten toch maar komen. Urine meenemen, dik ingepakt en gaan. Gelukkig is de HAP vlakbij mijn ouders dus waren wij er zo.
Daar in de wachtkamer kreeg ik een koliek aanval welke gelukkig ook weer zakte na 5 minuten.
De arts onderzocht mij, temperatuur nog steeds hetzelfde, urine was op zich prima al waren het een beetje leuko's (ontstekingswaarde) in te vinden en suikers. Dat laatste heb ik nog nooit gehad en mijn moeder heeft diabetes type 1 dus toch maar even een vingerprik. Mijn waarde was perfect.
Longen luisteren, hart luisteren, darmen luisteren, bloeddruk was allemaal goed. Mijn hartslag was wel snel.
Toch maar besloten dat ik naar de SEH moest.

Daar aangekomen had ik inmiddels koorts, er werden longfoto's gemaakt en bloed afgenomen (ik werd zo wat leeg gehaald, zoveel buisjes namen ze af). Ook werd ik nog even onderzocht door de artsassistente en toen begon het wachten.
Ondertussen knapte ik wel wat op. De pijn was wat beter onder controle en ik was inmiddels zo ver dat ik absoluut niet wou blijven als er geen duidelijkheid was (teveel nare dingen meegemaakt tijdens een opname).


Rond 11 uur kwam de artsassistente melden dat ze mij toch wilden opnemen om mij een infuus met pijnstilling te geven en te kijken hoe het dan zou gaan met de pijn.
Gevraagd of mijn bloed goed was en urine, en alles was goed. Waardoor ik zo iets van, waarom mij dan toch opnemen?
Uitgelegd dat mij opnemen geen zin zou hebben want de pijn was inmiddels zoals ik altijd heb, dan zou een infuus met pijnstilling fijn zijn maar zodra die eraf zou gaan zou de pijn weer oplopen. En aangezien alles verder goed was wilde ik liever naar huis.
Hier was de artsassistente het stiekem wel mee eens. Ze wilden wel starten met antibiotica (had net die middag de laatste genomen van de vorige kuur) maar in pil vorm, dus ja ik kon wel naar huis.

En zo hebben we weer een avondje doorgebracht in het ziekenhuis en zijn we nog geen steek verder.
Gelukkig maandag naar de huisarts en hopelijk kan die zorgen dat ik zo snel mogelijk in het radboud terecht kan.

Bedankt voor het lezen.
Liefs Amy

Geen opmerkingen: